„Wy też przecież kiedyś cycuchaliście!” i nie tylko, czyli prosty przepis na budowanie kultury karmienia piersią

 

„Wy też przecież kiedyś cycuchaliście!!” i nie tylko, czyli prosty przepis na budowanie kultury karmienia piersią

 

Dziś rozpoczął się Światowy Tydzień Karmienia Piersią i z tej okazji chcę się z Wami podzielić 2 krótkimi  anegdotkami z życia wziętymi, świetnie pokazującymi, jak na naszych oczach budowana jest kultura karmienia piersią😊. I nie musimy NIC robić, bo ona tworzy się sama😊. Nic, tylko karmić (lub wspierać mamy karmiące)😊. I nie przejmować się opiniami innych ludzi.

Obydwie anegdoty dotyczą mojej kilkuletniej, długo-karmionej piersią córeczki. Osoby niewtajemniczone w laktacyjne tematy pragnę uspokoić, że długie karmienie piersią jest O.K. (odsyłam do mojego wciąż aktualnego wpisu na blogu na ten temat [1]).

Zatem do rzeczy😊.

1)      W czasie jednej z mszy świętych zajmowałam się niemowlakiem znajomej, żeby mama mogła odetchnąć trochę i skupić się na pozostałych dzieciaczkach. W pewnej chwili maleństwo zaczęło płakać. No więc kołyszę, tulę, próbuję uspokoić… To jednak nie pomaga, więc mówię do będącej ze mną Tinki, że idziemy do mamy dzidziusia. Ale Tina twardo na to: „Daj jej cycuszka, nie widzisz, że jest głodna? No daj!”. Zdziwiłam się bardzo, bo Tinka raczej egoistycznie traktuje „swoje cycuszki”, nie spodziewałam się więc takiej reakcji i jestem autentycznie z niej dumna, co nie zmienia faktu, że „cycka” nie dałam, tylko szybciutko zaniosłam dzieciątko mamusi – w wiadomym celu oczywiście😊.

A teraz perełka😊.

2)      W czasie jednej z moich rozmów z Tiną na temat karmienia piersią, delikatnie sugeruję jej pożegnanie z „cycuchaniem”, jako deadline wskazując pójście do szkoły. Sprytnie (a raczej podstępnie, bo ona w zasadzie nie prosi o cycuszka poza domem, a i w domu „cycucha” już naprawdę sporadycznie) zagaduję: „No przecież nie będziesz chyba cycuchać jak już będziesz taka duża? Co powiesz dzieciom, jak będą zdziwione?” A ona na to, patrząc na mnie ze zdziwieniem połączonym z poirytowaniem odpowiada: „No jak to co? Powiem: wy też przecież kiedyś cycuchaliście!!” Aha. To wszystko jasne:d. Czyli rozumiem, że przed 18-tką nie ma co liczyć na samoodstawienie hahaha.

Te zabawne historyjki świetnie pokazują w jaki sposób budowana jest kultura karmienia piersią. Dziecko karmione piersią, które pamięta to karmienie lub widzi je na co dzień (np. widzi karmione rodzeństwo, kuzynostwo, etc.) traktuje je jako coś naturalnego, normalnego i zupełnie oczywistego, czyli tak jak właśnie powinno być karmienie piersią postrzegane.

Dziecko jest głodne, płacze? Trzeba dać mu pierś i nie ma znaczenia, gdzie jesteśmy (patrz pkt 1 powyżej). Dlaczego więc karmienie piersią w przestrzeni publicznej nadal wywołuje tyle kontrowersji? (zob. opracowanie na ten temat na www.sopwkp.pl w zakładce Projekt Krasnalka [2]). Gdybyśmy częściej widzieli matki karmiące piersią (i sami jako dzieci byli w ten sposób karmieni), z całą pewnością nie byłby to temat dyskusyjny. Tylko zupełnie normalny widok. W końcu – cytując powyższego „klasyka” – „wy też przecież kiedyś cycuchaliście”😊.

I nie są to bynajmniej tylko moje wnioski, poparte ww. dowodami anegdotycznymi. Z badań wynika m.in, że ekspozycja na karmienie piersią, czyli widok matki karmiącej piersią (w mediach, w różnych kampaniach oraz na żywo, w tym w przestrzeni publicznej) wiąże się z bardziej pozytywnym nastawieniem społeczeństwa do karmienia piersią (w tym w miejscach publicznych) i z większą wolą kobiet karmienia w taki sposób własnego dziecka (zob. [3] i [4]). Ogromny wpływ na postrzeganie i podejście ludzi do karmienia piersią w przestrzeni publicznej mają także wcześniejsze doświadczenia związane z karmieniem piersią i wiedza na temat karmienia piersią ([5]; por. [4] i [6]). Matki, które same były karmione piersią częściej tak właśnie karmią swoje dzieci w porównaniu z matkami karmionymi sztucznie (co pokrywa się z wcześniejszymi badaniami, w świetle których matki karmiące piersią częściej same były w dzieciństwie karmione piersią) (zob. [7]).

I odwrotnie. Wśród przyczyn negatywnego podejścia do karmienia piersią w przestrzeni publicznej wymienia się m.in. nikłą obecność karmienia piersią w społeczeństwie w porównaniu do wizerunków kobiet karmiących butelką, w tym raczej rzadki widok karmienia piersią w przestrzeni publicznej (brak ekspozycji) [8]. Karmienie butelką postrzegane jest jako norma społeczna, co – łącznie z niepewnością kobiet co do reakcji innych osób na widok matki karmiącej piersią - negatywnie rzutuje na wskaźniki karmienia piersią (decyzje kobiet, czy karmić piersią i jak długo) [3].

Pamiętajmy: na powodzenie w karmieniu piersią wpływa wiele czynników. Dużą rolę odgrywa wsparcie oraz środowisko, w którym kobieta żyje, jak również stosunek społeczeństwa do karmienia piersią, w tym w przestrzeni publicznej. Jako społeczeństwo wszyscy jesteśmy odpowiedzialni za tworzenie wspierającego, przyjaznego i empatycznego środowiska dla kobiet karmiących piersią [9].

 

Po więcej informacji na temat karmienia piersią w przestrzeni publicznej, w tym aspektów prawnych z tym tematem związanych, odsyłam do swojej publikacji na stronie SOPWKP w zakładce Projekt Krasnalka [2]. Ponieważ hasło tegorocznego Światowego Tygodnia Karmienia Piersią jest związane ze wsparciem w karmieniu piersią, odsyłam także do lektury moich wpisów, w których dzielę się swoim doświadczeniem i przemyśleniami w tym temacie [10, 11].

A Wy macie jakieś budujące historie? Podzielcie się w komentarzach😊.

 Pozdrawiam serdecznie!

Anna - Wasz prawnik laktacyjny

 

Źródła:

[1] A. Koronkiewicz-Wiórek, Gdyby Temida karmiła piersią …. To mogłoby to wyglądać tak: Czyli o (długim) karmieniu piersią okiem mamy-prawniczki słów kilka Część I. DKP – CZY TO JEST NORMALNE?, 6/01/2021, https://www.prawoilaktacja.pl/2021/06/gdyby-temida-karmila-piersia-to-mogloby-to-wygladac-tak-czyli-o-dlugim-karmieniu-piersia-okiem-mamy-prawniczki-slow-kilka-czesc-i-dkp-czy-to-jest-normalne.html

[2] A. Koronkiewicz-Wiórek, Prawo do karmienia piersią w przestrzeni publicznej, 2024, https://www.sopwkp.pl/p/prawo.html?&max-results=6

[3] E.T. Austen, J. Dignam, P. Hauf (2016), Using breastfeeding images to promote breastfeeding among young adults, Health Psychol Open, 1-14, https://journals.sagepub.com/doi/pdf/10.1177/2055102916671015

[4] A. Brown (2017), Breastfeeding as a public health responsibility: a review of the evidence, J  HumNutr  Diet.30, 759–770, https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/jhn.12496

[5] Y. Zhao, Y. Ouyang, S. R. Redding (2017), Attitudes of Chinese Adults to Breastfeeding in Public: A Web-Based Survey, Breastfeeding Medicine Vol. 12, No. 5,  https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28440676

[6] A. Olejnik, A. Adamczewska, K. Kossakowska, Karmienie piersią w miejscach publicznych w opinii kobiet, Hygeia Public Health 2018, 53(3): 275-282, https://www.researchgate.net/publication/328265167_Karmienie_piersia_w_miejscach_publicznych_w_opinii_kobiet_Women's_opinions_about_breastfeeding_in_public

[7] E. Asimaki et al., Main Biopsychosocial Factors Influencing Breastfeeding: a Systematic Review, Maedica (Bucur). 2022 Dec; 17(4): 955–962, https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC9923068/

[8] A. Nowakowska-Kutra, Kilka uwag o dyskryminacji matek karmiących piersią w Internecie i przestrzeni publicznej, https://malyssak.pl/kilka-uwag-o-dyskryminacji-matek-karmiacych-piersia/

[9] A. Koronkiewicz-Wiórek, Prawo do karmienia piersią w przestrzeni publicznej, broszura informacyjno-edukacyjna dla społeczeństwa, w tym dla kobiet karmiących piersią, SOPWKP 2024, https://drive.google.com/file/d/19R3aXI57YnN6YsL3n6UYKNJZ5yIOMJhk/view

[10] https://www.prawoilaktacja.pl/2024/05/wsparcie-w-karmieniu-piersia.html  

[11] https://www.prawoilaktacja.pl/2021/08/troche-o-wsparciu-w-karmieniu-piersia.html

 

#światowytydzieńkarmieniapiersią #wsparciewkarmieniupiersią #kulturakarmieniapiersią #karmieniepiersiąwprzestrzenipublicznej

#worldbreastfeedingweek2024 #WBW2024 #WABA #BreastfeedingSupportForAll #breastfeedingculture #breastfeedinginpublic